Skip to main content

GK magazine

De intuïtie van Akse
TEKST ART SCHROER
afbeelding-1-artikel-GK-magazine    Op een zonnig terras in Hilversum verteld Henk Jan Akse (37) uit Flevoland hoe hij op vierjarige leeftijd een bijna-dood ervaring heeft meegemaakt. Het staat op zijn netvlies geschreven. 

“Ik was aan het spelen met mijn buurmeisje, die mij op een bepaald moment in het water duwde. 
Ik kon niet zwemmen en raakte totaal in paniek. 
Enkele ogenblikken later was mijn angst helemaal verdwenen. "


"Ik kon opeens onder water ademhalen, terwijl ik steeds verder wegzonk. Ik zag een plateau van donker leisteen.
Daarachter scheen prachtig wit licht. Ik hoorde mooie muziek die ik het beste kan omschrijven als twinkelende belletjes. Het geluid werd steeds harder, maar het bleef puur en zuiver.
Het voelde goed om naar het licht te gaan, maar alles werd abrupt onderbroken doordat de buurvrouw mij naar boven trok. Zij heeft mijn leven gered.”

Zoals veel mensen met een bijna-dood ervaring had Henk Jan totaal geen angst om naar het licht toe te gaan. Soortgelijke ervaringen van lotgenoten worden ook beschreven in de bestseller van Pim van Lommel Eindeloos bewustzijn.

Akse gelooft dat deze bijzondere ervaring aan de basis heeft gestaan van de ontwikkeling van zijn gaven. Hij ging steeds meer zaken voorspellen die allemaal uitkwamen.
Een goed voorbeeld betrof de uitspraak over zijn 94-jarige opa. Hij was kerngezond en toch zei de bijna vijfjarige Henk Jan tegen zijn nuchtere ouders dat zijn overgrootvader de dag erna zou komen te overlijden. Zijn moeder vond het niet leuk dat haar zoon dat zei. Helaas werd het wel de waarheid. Diezelfde avond viel opa namelijk van zijn fiets.
Door de verwondingen wist hij dat hij opgenomen zou worden in een verzorgingstehuis.
Aangezien hij dat niet kon accepteren heeft hij zichzelf de volgende ochtend opgehangen in de schuur. Erop terug kijkend beseft Henk Jan dat de energie al in de lucht hing dat zijn opa zou komen te overlijden. Zijn intuïtieve gevoel had dat opgepikt.
Na deze trieste voorspelling volgden er steeds meer, over familieleden, kennissen en buren.
Gelukkig betrof het lang niet in alle gevallen negatieve zaken.

Met een andere opa had Henk Jan ook een speciale band.“Hoewel hij veel kleinkinderen had was ik zijn oogappeltje. Regelmatig voerde ik in bed gesprekken met hem, terwijl hij helemaal niet aanwezig was. Mijn moeder heeft diverse malen staan luisteren wat ik allemaal tegen mijn opa vertelde. Zelfs na zijn overlijden ben ik dat blijven doen.”
Akse is ervan overtuigd dat deze opa een van gidsen is die hem nu bijstaat.
Zelf benoemt Henk Jan het liever niet op die wijze. “Ik zie het meer als begeleiders.
Zo word ik ook ondersteund door een overleden oma van mij.
Wanneer ik me tot haar richt, laat zij mij voelen hoe ik het beste kan handelen.

Het regelmatig zaken voorspellen en aanvoelen zette zich voort zonder dat Henk Jan er last van had. Daar kwam verandering in toen hij in een vervelende periode in zijn leven terechtkwam.
“Na het verbreken van een langdurige relatie zat ik niet lekker in mijn vel.
Er gebeurden onverklaarbare zaken in mijn huis en ik pikte nare energieën bij anderen op.
Ik wist niet goed hoe ik ermee om moest gaan.
Het lukte me ook niet mij af te sluiten voor mijn gevoelens, dus besloot ik me verder te gaan verdiepen in de spirituele wereld.” Akse volgde diverse cursussen en heeft bij verschillende mediums adviezen ingewonnen. Hij ontwikkelde steeds meer vaardigheden, maar deed daar tot zo’n drieënhalf jaar geleden niet veel mee.
Dat veranderde toen hij zijn huidige partner ontmoette. “Dankzij hem is er rust in mijn leven gekomen. Mijn vriend is zeer rationeel en nuchter, wat juist goed is. Hij was degene die mij stimuleerde om aan het programma het zesde zintuig mee te doen.”

Hoewel Henk Jan al anderhalf jaar eerder de knoop had doorgehakt om met zijn spirituele gaven mensen bij te staan, zorgde zijn deelname aan de uitzending ervoor dat zijn bekendheid met sprongen vooruit ging.
Hij was één van de vier kandidaten in de eerste uitzending, die door meer dan één miljoen kijkers werd bekeken. Ondanks dat hij het net niet haalde tot de finale, kijkt hij er positief op terug.
“Ik wilde alleen meedoen als het een integer programma zou worden. Ik zag het als een extra test om te kijken waar mijn kwaliteiten liggen en er waren momenten dat ik mezelf verbaasde.
Zo voelde ik bij binnenkomst in een ruimte direct dat Xandra Brood achter het opgestelde scherm zat. Dat was een vreemde gewaarwording, want ik wist nog niet eens wat de opdracht was.
Toen ik een gesloten envelop kreeg met attributen van Herman Brood erin, werd mijn gevoel bevestigd.
Dat was voor mij een bijzonder moment.”

Nu Henk Jan zover is dat hij het gevoel heeft dat hij zijn gaven mag gebruiken om anderen te helpen, staat hij steeds meer mensen bij.
Wanneer iemand bij hem komt voor een consult stelt hij eerst een aantal vragen om de cliënt op zijn of haar gemak te laten voelen. Daarna gaat hij tewerk als een soort zendmast.
“Wanneer ik iemand tegenover me heb zitten, draai ik denkbeeldig aan de frequentieknop van een oude radio. Er zijn delen waar ik niks oppik en opeens kom ik op de juiste frequentie terecht.
We stralen immers allemaal gedachten uit die het universum in worden gestuurd.
Ik kan de energieën aanvoelen en filter er gewichtige zaken uit.
Op die manier kan ik signalen oppikken van gebeurtenissen die van invloed zijn op het leven van de persoon in kwestie. Dat kunnen zeer traumatische ervaringen zijn.
Ik krijg geregeld namen door van mensen die daar een rol in hebben gespeeld.
Ik probeer altijd tot de kern van iemand te komen.”

In zijn rol als coach gaat hij ermee aan de slag.
Het draait vaak om de blinde vlekken van een persoon. Henk Jan probeert daar duidelijkheid in te scheppen. Wanneer je het probleem aanpakt, werkt dat over het algemeen door naar een positievere kijk op het eigen leven.
“Vaak hebben mensen een duwtje nodig om iets te durven. Velen van ons gaan voor zekerheid. Wanneer we iets niet kunnen verklaren, blokkeren we dat liever.
Op die manier kun je het geen plek geven. Ik werk vanuit liefde en kracht en geef duidelijkheid, hoewel het soms confronterend kan zijn. Het onderbewustzijn moet aan de slag om ergens doorheen te komen, waardoor je stappen kunt gaan zetten.
Het gevolg is dat je positiever in het leven komt te staan.
Iedere keer als ik iemand beter in zijn vel weg zie gaan, geeft me dat een speciaal gevoel.”

Hoewel Henk Jan steeds meer tijd vrijmaakt om mensen bij te staan, werkt hij ook nog voor een landelijke luchtvaartmaatschappij. Juist de balans vindt hij lekker.
Ook daar zijn de meeste collega’s op de hoogte van zijn gaven. Sommige staan er cynisch tegenover, maar dat vindt hij niet erg. Enkelen gaan zelfs overstag. Zo was er een vrouwelijke purser waar hij spontaan een reading aan gaf.
Hij vertelde zaken die niemand van haar kon weten. “Zo kreeg ik al vrij snel de naam Polletje door.
Ik wist niet wat het betekende, maar zij reageerde direct. Het bleek de koosnaam te zijn die haar overleden moeder altijd riep: Polletje Piekhaar.
Die boodschap werd aan mij doorgegeven en het werd hierdoor een emotionele ontmoeting.
Ik vind het in verbinding staan met overledenen nog steeds bijzonder.
Zij kunnen via energieën contact leggen, hoewel dit zich niet altijd laat leiden.
Vaak komen er namen door en beschrijf ik hoe degene in elkaar stak.
Ik kan zaken vertellen die de nabestaanden kracht kunnen geven.”

Er zijn ook mensen die iets willen weten over de toekomst.
Zoals de meeste serieuze mediums verteld Henk Jan daar vrij weinig over tenzij het spontaan door komt.
Hooguit kan hij een advies geven om ergens op te letten wat invloed kan hebben op de gezondheid, maar daar blijft het meestal bij. Wanneer je voorspellingen gaat doen over iemands toekomst, gaat degene daar direct naar leven en dat is volgens Akse niet de bedoeling.

Over de vraag of zijn geaardheid heeft meegespeeld in de ontwikkeling van zijn intuïtieve gave moet Henk Jan een tijdje nadenken.
“Je bent als homosexueel vaak wel gevoeliger en bewuster bezig met anderen. Ik geloof dat er velen spiritueel begaafd zijn, maar die houden het liever voor zich om geen tweede keer een acceptatiefase door te hoeven maken.
Dat hebben ze immers al gedaan om voor hun geaardheid uit te komen.
Om dat weer te doen voor het laten accepteren van een intuïtieve gave zal niet iedereen zien zitten.” Het dertien jaar jongere broertje van Henk Jan heeft het wat dat betreft makkelijk gehad.
Hij heeft net als zijn oudere broer dezelfde geaardheid en is eveneens intuïtief begaafd.
Henk Jan heeft voor hem de weg geplaveid en wellicht nu ook voor anderen.